Miyerkules, Pebrero 18, 2009
...kaya mag-iisip bata muna ako, kahit panandalian lang... kahit dito lang sa munti kong blog..
Kanina, nung nag-uusap tayo, hindi ko talaga alam kung bakit ako nangingiti..ganun ka lang ata talaga at ganun lang din talaga ako. Sinabi ko naman sayo na ok lang sa akin. Sa loob-loob ko nga alam kong wala talaga akong karapatan. Ok nga at pinahahalagahan mo pa ang naiisip at nararamdaman ko.
Ngayon, ngayong nakapagmuni-muni na ako... nararamdaman ko na ang lungkot. Sa totoo lang -- ayaw kitang umalis. Ito ang pinakasinisigaw ng apog ko -- kung huhubdan mo lang ako ng hiya, moralidad, at matinong pangangaatwiran. Oo, sarili ko lang ang aking iniisip - pero sino nga bang hindi?
Gusto lang kitang makasama.
Kanina, nung nag-uusap tayo, hindi ko talaga alam kung bakit ako nangingiti..ganun ka lang ata talaga at ganun lang din talaga ako. Sinabi ko naman sayo na ok lang sa akin. Sa loob-loob ko nga alam kong wala talaga akong karapatan. Ok nga at pinahahalagahan mo pa ang naiisip at nararamdaman ko.
Ngayon, ngayong nakapagmuni-muni na ako... nararamdaman ko na ang lungkot. Sa totoo lang -- ayaw kitang umalis. Ito ang pinakasinisigaw ng apog ko -- kung huhubdan mo lang ako ng hiya, moralidad, at matinong pangangaatwiran. Oo, sarili ko lang ang aking iniisip - pero sino nga bang hindi?
Gusto lang kitang makasama.
Addistarted this journey at9:33 PM